Ameland - strandwerkgemeenschap.nl

home | informatie | vacatures

Ameland

Laatste wijziging: 11-12-2017

home - vindplaatsen - ameland

Het verslag

Naast het feit dat we nog nooit op Ameland waren geweest was er in november 2008 ook kunstmaand op Ameland. Anneke wilde daar graag heen en het nieuwe boek "Schelpen van de Waddeneilanden" moest natuurlijk nodig getest worden. Anneke wilde graag obliehorentjes vinden (zonder dat ze wist hoe klein die eigenlijk zijn) en ik wilde graag een hele noordkromp en lekker eten.

Dag 1

Op vrijdag 28 november vertrokken we vanuit Utrecht naar Ameland. Om 11:30 hebben we de boot genomen waardoor we nog redelijk op tijd incheckten in hotel Nobel. Je hoopt natuurlijk altijd op mooi weer, maar helaas troffen we het minder, naast koud was het ook grijs en af en toe vielen er wat spatjes. En eigenlijk is dat tot en met zondag niet anders geweest.

We hadden fietsen gehuurd, dus na de spullen op de hotelkamer te hebben gezet zijn we meteen gaan fietsen. We wilden in Nes bij Het Witte Paard eten dus via de Smitteweg naar de Ballumerbocht (2). Het was er koud, nat en blubberig ondanks deze omstandigheden waren we niet de enige zoekenden, hoewel de andere twee er duidelijk beter op gekleed waren:

Nadat onze schoenen en kleding voldoende modderig waren geworden zijn we doorgegaan naar de haven (1). Volgens de kaart zou dat paal 11 moeten zijn. Het is een klein zandstrandje met kokkels en gapers en gelukkig ook grote stukken met heel veel horentjes, voornamelijk wadslakjes. Maar Anneke had het inmiddels zo koud gekregen en heel veel honger dat we er niet heel veel tijd aan hebben besteed. Ik heb een paar handen in een plastic zakje gedaan en nu maar hopen dat er obliehorentjes tussen zitten. Toen op naar Nes voor verwarming.

Dag 2

De zaterdag begon met regen. De planning was om naar De Hon en Het Oerd te gaan, maar dat hebben we snel omgegooid. Met de taxi naar Hollum om daar kunst te kijken was een beter idee. Tegen de middag klaarde het op en dus weer op weg naar het strand (5). Via de badweg het strand opgekomen bij ongeveer paal 49. Een mooi zandstrand. Dicht bij de eerste pier vonden we 5 penhorens vlak bij elkaar. Vlak voor de afgang van de vuurtoren, waar we bij het paviljoen wat zouden gaan eten, vond ik mijn eerste fragment van een noordkromp. Het idee was om lopend over het strand via de Noordzeekant terug te lopen naar Ballum. Verrassend was dat de vondsten veranderden na het paviljoen. Stukken met bijna alleen maar zaagjes, of bijna alleen maar gapers. Een weggeslagen stuk duin toonde een schelpenbank, hierin zat een gedoornde hartschelp. Kortom we gebruikten veel te veel tijd met schelpen zoeken en het werd echt snel donker. Dus voor de veilige weg gekozen en nabij paal 5 door de duinen terug naar Hollum.

Dag 3

Zondag nogmaals de planning gemaakt om naar Het Oerd te gaan, maar we hadden ook een afspraak staan om om 16:30 op de wijnproeverij te zijn bij ons hotel. Fietsend langs de Noordzeeduinen, heuveltje op, heuveltje af en een snijdende koude wind tegen deed ons beslissen om Het Oerd voor een andere keer te bewaren. Fiets geparkeerd bij de eerste de beste afgang die we tegen kwamen ongeveer ter hoogte van paal 12 en toen wandelend naar de afgang van Nes, paal 13 en een beetje (7). De grootste verrassing hier was een artemisschelp, een stevige platschelp en veel noordkromp fragmenten. Daarna fietsend verder naar Buren, het strand op bij paal 15 en wandelend naar paal 17; vloedlijn heen, eblijn terug(8). Hier ongeveer dezelfde type vondsten als bij 7.

Even voor vier waren we terug bij het hotel. Nog even wat cultuur gesnoven in het gemeentehuis en op naar de wijnproeverij. Daar gekomen blijkt de vinoloog Dirk Metz ook schelpenzoeker te zijn, en wel een van de twee die het eiland rijk is. Dat noem ik nog eens een vondst.

Dag 4

De laatste dag, dus de laatste kans op obliehorentjes. Via de Pietje Miedeweg naar het wad gefietst. De eerste de beste oversteekplaats genomen en op de zandplaat die er lag gaan zoeken (3). Mooie zandplaat met veel schelpen. Kleintjes, waaronder veel slakkenhuisjes en veel wat grotere schelpen die onder de klei vandaan komen. Tip: pas op dat de terugtocht niet afgesloten wordt door het opkomend tij. Wij kwamen tot de ontdekking bij het weggaan dat het smalle slootje langzaam vol begon te lopen. Geen idee hoe vol het loopt, maar als het helemaal volloopt is de terugweg afgesloten.

En langzaam brak de zon door toen we daar aan het zoeken waren en hij bleef schijnen tot in de middag. Wat is het leven dan mooi.

Op de fiets naar paal 48 en van daar weer wandelend naar paal 49 en terug (4). Dit is de overgang van wad naar noordzee, de meest opvallende vondst hier was een pelikaansvoet.

Na wat gegeten te hebben in Hollum fietsend terug naar Ballum, waar we nog tijd over hadden, we wilden de boot van 16:30 terug naar het vaste land. Dus nog even snel naar het strand van Ballum gefietst (6). Nou ja, strand. Een grote modderplaat met heel veel kokkels en verder eigenlijk niets, of het moet een verdwaalde gaper zijn. Deze kokkels lijken dikker en steviger dan die van het wad.