Scrobicularia Schumacher, 1817
| Overzicht | |
| Soorten | 
Platte slijkgaper
|
| Tijdvak | bekend vanaf het Plioceen |
| De Schelp | |
| Basis vorm | vrij groot, samengedrukt, ovaal |
| Dikte | niet of weinig doorschijnend |
| Voorrand | weinig gapend |
| Achterrand | weinig gapend, soms wat stomper dan de voorrand |
| Apex | ongeveer in het midden, duidelijk maar niet erg uitspringend |
| Periostracum | |
| Periostracum dikte | dun |
| Periostracum kleur | geelachtig |
| Ostracum | |
| Ostracum kleur | Wit of geelachtig tot lichtbruin, effen |
| Ostracum structuur | glanzend of bijna zonder glans |
| Parallelle sculptuur | onregelmatige groeilijnen afwisselend fijn en grof |
| Binnenkant structuur | zacht glanzend |
| Umbonale holte | weinig gewelfd |
| Slot | |
| Ligament | Uitwendig en inwendig |
| Tensilium vorm | kort |
| Resiliumveld | driehoekige holte, vlak achter de umbo |
| Slot-type | heterodont |
| Slottanden | weinig ontwikkeld, tanden klein (hemidapedont) |
| Cardinale tanden | L: 1 R: 2 |
| Mantelbocht | wijd |
| Sluitspieren | |
| Het Weekdier | |
| Siphonen | lang, dun, over de gehele lengte vrij |
| Radula | |
| Spieren | |
| Voortplantingsorganen | |
| Het leven | |
| Verspreiding | Oostzijde van de Atlantische Oceaan van Zuid-Noorwegen tot Marokko. Westelijk deel van de Oostzee, Middlandse Zee, Pacifische Oceaan en Indo-Australische gebied. |
| Bronnen | |
| Literatuur |
|