Noordelijk van Borkum ligt het Borkum Riffgrund, in het Nederlands de Borkumse stenen, waarvan ook een klein deel op het Nederlandse Continentaal Plat ligt. Het Duitse deel is beschermd als Natura-2000 gebied. Er bestaat ook een Natura-2000 gebied genaamd Borkum Riff, dat dichter op de kust ligt en eigenlijk een fronten gebied is tussen de zoete uitstroom van de Eems en het zoute water van de Noordzee.

Het Brokum Riffgrund is een zandbank die ontstaan is als eindmorene van een gletsjer uit de Saalien ijstijd (200.000 tot 130.000 jaar geleden). De bodem bestaat uit fijn tot middelgrof zand met daar op en tussen keien, die aan de oppervlakte komen door de sterke getijstroming in het gebied. De stenen vormen een rif van ongeveer 23 km² terwijl het totaal beschermde Duitse deel van het gebied ongeveer 625 km² groot is. Het geheel ligt tussen de 18 en 33 meter onder de zeespiegel.

Het harde substraat biedt natuurlijk allerlei kansen voor leven dat zich niet of nauwelijks op een zandbodem had kunnen handhaven.

Het Borkum Riffgrund is een fourageergebied voor zeehonden en bruinvissen.

Typische schelpdieren zijn de Artemisschelp en de Noordkromp:

Vissen: Fint

Wrakken: De wrakken zijn bezocht door Stichting Duik de Noordzee Schoon

• Onderzeeër E-5 (53°42.058'N,6°18.919'E)
• Wrak nr. 61 (53°42.058'N,6°18.919'E)
• Wrak nr. 82 (53°42.312'B,6°21.163'E)
• Wrak nr. 999 (53°41.26'8,5°20.580'E)